مونا شیرازی - گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
وحید خداکرمی - گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

با افزایش فعالیت های انسانی و پدیده خشکسالی طی چند دهه اخیر شاهد تخریب اکوسیتم هایی از جمله دریاچه ارومیه هستیم. دریاچه ارومیهدر شمال غربی ایران واقع شده است. این دریاچه بزرگترین و شورترین دریاچه در ایران و دومین دریاچه فوق اشباع از نمک در جهان است.تراز آبی این دریاچه طی سالهای اخیر کاهش یافته و حیات آن را با مخاطره جدی روبه رو کرده است. شرایط کنونی دریاچه پیامد توسعهناپایدار در حوضه آبریز و برداشت های بی رویه از منابع آب تجدید پذیر است. در اصل مدیریت حوضه های آبریز فرآیندی است که باعث افزایشتوسعه پایدار و مدیریت منابع آبی به منظور افزایش تعادل میان رفاه اقتصادی و اجتماعی و پایداری در اکوسیستم های حیاتی می شود. در اینپژوهش با بیان عوامل تاثیرگذار در کاهش تراز آبی دریاچه به مدلسازی دریاچه با استفاده از شبکه بیزین پرداخته می شود. این مدل پویا درابتدا با مقایسه داده های گذشته مدل را تست می کند و پس از آن با اعمال سیاست ها طی دوره 10 ساله به پیش بینی تغییرات حجم می-پردازد. نتایج نشان دهنده این موضوع است که اعمال سیاست ها به بهبود شرایط دریاچه کمک می کند. در آخر به تجزیه و تحلیل مدل پرداختهمی شود و نشان داده می شود که در صورت تغییرات در شرایط اقلیمی و یا اهمال در اعمال سیاست های بهبودی چه تغییراتی در حجم دریاچهایجاد خواهد شد.

دریاچه ارومیه، پایداری، مدیریت حوضه آبریز، شبکه های بیزین