لاله خانکشی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک بیوسیستم دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سید رضا طباطبایی - دانشیار گروه مکانیک بیوسیستم دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سیدجعفر هاشمی - دانشیار گروه مکانیک بیوسیستم دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

یک سیستم بسته بندی جهت مقایسه ترکیب اتمسفری درون بستههای حاوی توت فرنگی و همچنین مقایسه ضخامت بسته ها مورداستفاده قرار گرفت. تیمارها شامل پوشش های پلی اتیلنی باضخامت 30 و 50 و ترکیبات گازی فعال(O2 10% + %10 CO2 + N2 %75+10%O2 + %15 CO2 + %75 N2) و غیر فعال می باشند.نمونه ها ی موجود در هر تیمار به مدت 20 روز در یخچال با دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. . تاثیر تیمارهای مورد اشاره بر فاکتورهای درصد کاهش وزن، سفتی بافت و PH توت فرنگی در قالب طرح کاملا تصادفی با آزمایش فاکتوریل در سه تکرار بررسی شد نتایج تجزیه تحلیل واریانس نشان داد که اثرات ترکیب گازی وضخامت پوشش پلی اتیلن بر فاکتورهای معنی دار شد. ترکیب گازی اول به دلیل داشتن CO2 بیشتر و کم کردن تنفس برای توت فرنگی مناسب تر بود. پلی اتیلن با ضخامت 50 به دلیل کوچک بودن منافذ سبب کند نمودن و کاهش تبخیر و تعرق و کاهش تنفس شده و نسبت به ضخامت 30 میکرون در حفظ خصوصیات کیفی و کمی توت فرنگی مناسب تر می باشد. توت فرنگی های نگهداری شده در ترکیب گازی اول( O2 10%+% 15 CO2 +% 75 N2) در پوشش 50 میکرون بهترین کیفیت را داشتند. بطور کلی نگهداری محصولات در بسته بندی با اتمسفر اصلاح شده سبب حفظ کیفیت محصولات و افزایش عمر ماندگاری آنها می شود.

توت فرنگی، بسته بندی، کیفیت، ترکیب گازی، ضخامت