امید زریبافیان - کارشناس مهندسی زلزله، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستا

بناهای تاریخی ایران ساختمان هایی است که عموما از مصالحی نظیر خشت، گل، سنگ، سنگ و چوب ساخته شده است. سه ویژگی عمده آسیب پذیری اینگونه بناها را در برابر حوادث طبیعی زمین لرزه بالا می برد که عبارتند از: فرسودگی مصالح، مقاوم نبودن مصالح و سنگین بودن سازه. بر این اساس راهکارهای حفاظت این بناها در برابر زمین لرزه باید متضمن رفع این نواقص باشد. در این مقاله سعی شده است راهکارهای مختلف نظیر مقاوم سازی بناها به وسیله جایگزینی مصالح جدید، ایجاد سازه های نگهبان، جداسازی لرزه ای پایه در قسمت های مختلف بنا، سبک سازی بنا، مورد بررسی قرار گیرد و محدوده کاربرد هر یک از این روش ها برای بناهای مختلف تاریخی در ایران تعیین گردید.

بناهای تاریخی، حفاظت لرزه ای، مقاوم سازی، جداسازی لرزه ای پایه