مرتضی شهبازی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه دانشگاه جامع امام حسین (ع)
سید محمد قاضی میر سعید - عضوهییت علمی دانشگاه جامع امام حسین (ع)
محمد حسین خزعلی - سرپرست واحد بتن کارخانه تولید قطعات بتنی شهید رجایی ( گروه تخصصی شهید رجایی)
امیر انصاری - کارشناس ارشد عمران گرایش مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

در سال های اخیر نیاز بشر به سازه های خاص بسیار افزایش یافته است. در این سازه ها قطعاتی به کار می رود که ساخت آن به مواد و مصالح نوین به ویژه بتن های خاص نیاز دارد و بدون این بتن ها امکان اجرای آن نیست. قطعاتی مانند پوسته های نازک بتنی یا قطعات دارای طرح های ویژه برای نمای سازه ها از این گونه اجزای سازه ای می باشند. از این رو، عمده تلاش محققان حوزه تکنولوژی بتن به تحقیق درباره ی تولید و استفاده از بتن های خاص معطوف شده است. یکی از انواع این بتن ها که به دلیل مزایای زیاد آن با اقبال گسترده ای رو به رو شده و توانسته بسیاری از نیاز های ذکر شده را رفع نماید، بتن خود تراکم است. مزیت این بتن، روانی بسیار زیاد در عین مقاومت کافی در برابر جداشدگی است. این بتن قادر است بدون هیچ گونه لرزشی درون قالب و فواصل با تراکم زیاد میلگرد جریان یابد و به خوبی تحت وزن خود متراکم شود. این تحقیق نتایج مطالعات آزمایشگاهی بر روی بتن خودتراکم حاوی پودر سنگ آهک می باشد که در آن مقاومت فشاری و مقاومت کشش غیرمستقیم مورد مطالعه قرار گرفته شده است. در این طرح نمونه ها به مدت 1 روزه، 3 روزه، 7 روزه، 28 روزه عمل آوری شده اند. با توجه به اینکه به صورت ایده آل غالبا بالا رفتن مقاومت فشاری و مقاومت کششی تناسبی را در بر ندارد، لذا مطالعه نسبت مقاومت کششی به مقاومت فشاری نیز در دستور کار این تحقیق قرار گرفت. نسبت مقاومت کششی به مقاومت فشاری بتن معمولی حاوی پودر سنگ آهک 08 / 7 درصد و نسبت مقاومت کششی به مقاومت فشاری بتن خودتراکم حاوی پودر سنگ آهک 85 / 8 درصد می باشد. نتیجه کلی در مورد نسبت مقاومت کششی به مقاومت فشاری اینکه بتن خودتراکم باعث ارتقای این نسبت 5 / 1 تا 2 درصد نسبت به بتن معمولی می شود.

بتن خودتراکم، پوزولان پومیس، بتن معمولی، کشش برزیلی، مقاومت فشاری