مسعود رضایی - کارشناسی ارشد بیومتریال دانشکده فناوری های برتر، دانشگاه تربیت مدرس
علی دیناری - دانشجوی دکتری نانوبیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس
الناز تمجید - استادیار گروه نانوبیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس

اخیرا استفاده از فرایند همزن اصطکاکی بر روی فلز زیستسازگار تیتانیم در مهندسی پزشکی مورد توجه ویژهای قرار گرفته است. هدف از این رویکرد بهبود چسبندگی، تکثیر و تمایز سلولهای استخوانی بر روی ایمپلنتها بوسیلهایجاد نانوساختارهای سطحی است. همچنین استفاده از پوششهای زیستفعال به منظور بهبود خواص سطحی ایمپلنتها نیز همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. منیزیم فلزی با زیست فعالی زیاد و دارای نقش کلیدی در چسبندگی ورشد استخوان میباشد. در این پژوهش، برای اولین بار با استفاده از پودر منیزیم هیدرید در فرایند همزن اصطکاکی، فاز زیستسازگار نانومتری غنی از منیزیم روی سطح ایمپلنتهای تیتانیومی تشکیل شده و سپس بهوسیله اچ کردن، حفراتنانومتری در سطح فلز ایجاد شده است. به منظور ایجاد سطوح همگنتر، فرایند در سرعتها و زمانهای مختلف انجام شدهو با استفاده از آزمونهای سختیسنجی، مشاهدات متالوگرافی، و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مجهز به EDS ، نحوه توزیع رسوبات، میزان تخلخلها و اندازه آنها بررسی شده است. همچنین سمیتسنجی عصاره ایمپلنتها توسط( MTT Assay ) روی سلولهای فیبروبلاست موش ) L929 ( در زمانهای 2 تا 7 روز انجام گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که ساختار حاصل، زیستسازگار بوده و این فرایند میتواند به عنوان گزینهای بالقوه برای ایجاد پوششهای نانوساختار زیستفعال بر روی ایمپلنتهای تیتانیمی مورد توجه قرار گیرد.

فرایند همزن اصطکاکی، تیتانیوم، پودر منیزیم هیدرید، تخلخل سطحی، زیستسازگاری