علیرضا شاکری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
جلیل حیدری دهویی - استادیار گروه مدیریت صنعتی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران

ارزیابی سنتی ریسک در قالب دو بعد احتمال وقوع - شدت اثر، طی سالیان دراز به دلیل وجود نارسایی های فراوان مورد نقد واقع بوده است. با ارزیابی و اولویت بندی صحیح و دقیق ریسک ها می توان موفقیت پروژه های ساخت و ساز را تضمین کرد. از نگاه محققان مختلف یک ریسک باید علاوه بر بیان احتمال وقوع و اثرات آن، منعکس کننده ماهیت پویا و تعاملات میان ریسک ها و همچنین بیانگر تجربه تیم مدیریت پروژه باشد. در این پژوهش بر اساس مدل مدیریت ریسک استاندارد PMBOK علاوه بر ارزیابی ریسک از دو بعد احتمال وقوع و اثر ریسک، با استفاده از روش FDEMATELتعاملات میان ریسک ها به تصویر کشیده شده و این ارتباطات در قالب بعد سوم ریسک با نام شاخص ارتباطات بیان می شود. همچنین با بررسی تجربه تیم مدیریت پروژه و تجربه سازمان در واکنش به ریسک ها در قالب شاخص چهارم به نام تجربه، به کم کردن فاصل میان تیوری و عمل در ارزیابی ریسک کمک شده است. در پایان ریسک ها بر اساس مدل چهار بعدی جدید ارزیابی ریسک اولویت بندی شده و تیم مدیریت پروژه می تواند در مسیر تخصیص صحیح و مناسب منابع برای مهمترین ریسک ها گام بردارد.

ریسک پروژه، شاخص ارتباطات، شاخص تجربه ، FDEMATEL ، PMBOK