علی پرتوی نیا - آزمایشگاه تحقیقاتی بیوتکنولوژی، نارمک، تهران
فرشته نعیم پور - دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی شیمی

هدف در این تحقیق، بررسی نقش بیوراکتور دوغابی در کاهش زمان زیست سالم سازی خاک رسی آلوده نرمال هگزادکان به عنوان (آلاینده محیط زیست) تنها منبع کربنی مورد استفاده یک باکتری جداسازی شده میباشد. ابتدا، زیست سالم سازی در فاز دوغابی در ظروف لرزان در شرایط مختلف غلظت هگزادکان، نسبت خاک به آب، میزان مایه تلقیح و pH اولیه محیط کشت مورد بررسی قرار گرفت و بهترین شرایط تجزیه انتخاب گردید. سپس تجزیه در بیوراکتور دوغابی با حجم یک لیتر و نرخ هوادهی lit/min بررسی گردید. نتایج نشان میدهد که در فاز دوغابی در ظروف لرزان با گذشت ۰ روز ۶۴ % کل کربن آلی کاهش یافته است در حالیکه برای شرایط مشابه در بیوراکتور دوغابی ۵۴ % کاهش کل کربن آلی در مدت زمان ۹ روز مشاهده شده است. این مطلب بیانگر افزایش نرخ تجزیه زیستی هگزادکان جذب شده در خاک توسط بیوراکتور دوغابی میباشد.

زیست سالم سازی، خاک آلوده، نرمال‐هگزادکان، بیوراکتور دوغابی