بابک قنبرزاده - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی- دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گرو
هادی الماسی - دانشجوی کارشناسی ارشد صنایع غذایی- دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گر
سارا سینجلی - دانشجوی کارشناسی ارشد صنایع غذایی- دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گر

کربوکسی متیل سلولز یکی از ارزان ترین بیو پلیمر های کربوهیدراتی است که فیلم های با خواص و ظاهر مناسب تشکیل می دهد ولی مشکل اصلی آن همانند سایر بیو پلیمرها آبدوستی نسبتاً بالای آن می باشد. در این تحقیق اثر اسید اولئیک به عنوان یک ماده آبگریز خوراکی و پلاستی سایز رو گلیسرول به عنوان پلاستی سایزر خوب برای بیو پلیمر ها مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان داد که با افزایش اسید اولئیک تا یک حد معین نفوذ پذیری به بخار آب بطو ر موثری کاهش می یابد . افزایش غلظت گلیسرول موجب کاهش بازدارندگی به بخار آب گردید . رنگ سنجی توسط هانتر لب نشان داد که افزایش غلظت اسید اولئیک موجب افزایش اندیس زردی و افزایش گلیسرول موجب کاهش اندیس زردی می گردد . اندازه گیریهای DSC نشان می دهد که هر دو ماده می توانند به خوبی عمل پلاستی سایزری داشته باشند که البته اسید اولئیک در غلظت های بالاتری موجب افت موثر دمای انتقال شیشه ای می گردد.

کربوکسی متیل سلولز، نفوذ پذیری، دمای انتقال شیشه ای