بهاره دهدشتی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات علوم و فناوری های محیط زیست، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، ایران
حمیدرضا پورزمانی - دانشیار، مرکز تحقیقات محیط زیست، پژوهشکده پیشگیری اولیه از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
محمدمهدی امین - استاد، مرکز تحقیقات محیط زیست، پژوهشکده پیشگیری اولیه از بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

امروزه یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار حفظ و بهداشت محیط زیست تعریف شده است. استفاده از زیرساخت های خوب و نوآورانه مانند نانوتکنولوژی از راهکارهایی برای قدم نهادن در مسیر توسعه پایدار و حل بسیاری از مشکلات زیست محیطی است. هدف از این مطالعه مروری بر کاربرد نانولوله های کربنی و حذف آلاینده های زیست محیطی بر طبق مطالعات انجام گرفته بوده است. بر طبق مطالعات بررسی شده نتایج نشان دادند که روش های متداول تصفیه ی فاضلاب برای حذف کامل آلاینده های زیست محیطی نام برده شده کافی نیستند. در روش های ذکر شده علی رغم تجزیه بالا، مقدار معدنی سازی کم و سمیت پساب ها بدون تغییر باقی مانده یا افزایش یافته است. همچنین تجهیزات گران و مصرف انرژی بالا از دیگر معایب این فرایندها محسوب می شود. در مقایسه با روش های دیگر، جذب به دلیل آسان بودن، مصرف انرژی کمتر و راندمان بالا مطرح گردیده است. نانولوله های کربنی (CNTs) ماکروملکول های منحصر به فرد تک بعدی هستند که دارای مقاومت گرمایی و ثبات شیمیایی بالایی می باشند. روش جذب با استفاده از نانولوله های کربنی (CNT) به عنوان جاذب برای استفاده در تصفیه ی آب آشامیدنی و خروجی فاضلاب های آلوده شده به آلاینده های دارویی، رنگ، ترکیبات نفتی، فلزات سنگین و شیرابه به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است. این مطالعه نشان داد که نانولوله های کربنی به عنوان یک جاذب موثر از پتانسیل بالایی برای حذف آلاینده ها از آب و فاضلاب برخوردار می باشند.

نانولوله کربنی، آلاینده زیست محیطی، توسعه پایدار