محمود حسینی - عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
وحید مهدوی - دانشجوی دکتری مهندسی عمران سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان

بیشتر آیین نامه های طراحی روا می دارند که ساختمان در یک زلزله شدید آسیب های سازه ای نیز متحمل شود، البته به این شرط که فرو نریزد. ایندر حالی است که اگر ساختمانی اینچنین طراحی شود، به احتمال زیاد پس از یک زلزله شدید کاربری خود را از دست داده و چارهای جز تخریب وبازسازی آن نخواهد بود، و این خود دارای پیامدهای نامطلوب بسیاری می باشد. به همین دلیل در چند دهه اخیر، توسعه سیستم های مقاوم در برابرزلزله که با هدایت آسیب به اجزای فداشونده یا فیوز از بروز آسیب در اعضای اصلی سازه جلوگیری می کنند مورد توجه زیادی قرار گرفته است.یکی از راهکارهای هدایت آسیب در سازه و کاهش نیاز لرزهای در آن بکارگیری سیستم های گهوارهای است. در این سیستم ها حرکت نسبی عمدتابین پای ستون ها و پی متناظر آنها رخ میدهد که در آن مکان ها، جاذبه ای انرژی قرار می گیرند. در حرکت گهوارهای بدنه سازه در حد الاستیکتغییر شکل داده و تقریبا بصورت جسم صلب حرکت می نماید، و پس از زلزله وزن ساختمان سبب می شود که سازه به محل اولیه خود باز گردد. دراین مقاله مروری بر مطالعات اخیر در مورد ایجاد حرکت گهوارهای در سازه های ساختمانی برای کاهش پاسخ لرزه ای آنها انجام شده است.

حرکت گهواره ای، هدایت آسیب، ابزارهای جاذب انرژی، عملکرد لرزه ای