سمیه شرونی - کارشناس ارشد ادبیات پایداری- دانشگاه یزد

جنگ از مشکلات ناگوار و خانمانسوزی است که جوامع مختلف از دیرباز تاکنون درگیر آن بودهاند. این مضمون در شعر شاعران پایداری بسامد بالایی داشته و بسیار به آن پرداخته شده است؛ اما فریدون مشیری که از شاعران ادب غناییو سرایندگان عاطفه و احساس است نیز به این مضمون پرداخته است؛ بنابراین در این پژوهش برآنیم تا جنگستیزی و صلحدوستی را در شعر این شاعر ادبیات غنایی بررسی کنیم. مشیری که به عنوان یک ادیب صلح دوست مطرح است درجای جای آثارش نفرت و انزجارش را از خشونت و بیداد نشان داده و تمام توانش را به کار برده است تا بشریت را متوجهخطاهای نابخشودنیش سازد. او همچنین به سرزنش انسانهای بی تفاوتی میپردازد که صدای بیداد و فریاد دردمندان مصیبتزده را نمیشنوند. مشیری به خوبی لحظاتی که رنگ وحشت و ترس به خود گرفتهاند را ترسیم میکند و انزجارشرا از سوداگران وحشت و مرگ که آرامش را از جهانمان بردهاند نشان میدهد. آرزوی مشیری آن است که جهان پر از صلح و دوستی شود و هیچ کسی در جنگ نباشد، هیچ خونی ریخته نشود و هیچ حسادتی در کار نباشد. مدینه فاضله یاآرمان شهر مشیری اینگونه است که شکل میگیرد. سرزمینی که آفتاب دوستی بر فراز آسمانش میتابد و گلبانگ سرورو شادی روح به گوش میرسد.

فریدون مشیری، شعرغنایی، جنگ، صلحدوستی، ادبیات پایداری