کی رخ احمدی - دکترای زبان و ادبیات فارسی و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی مرکز شهمیرزاد.

هدف از نگارش این مقاله بررسی مناسبات و تعاملات جامعه شیعه ایران با حاکمان سلجوقی است. یافتهها حاکی از آن است که شیعیان امامى مذهب که در دوره سیطره خاندان بویه از آسایش نسبى و اقتدار حکومتى برخوردار بودند در پىیورش سلجوقیان سنى به بغداد و برافتادن حاکمیت بوییان، دوران سختى را تجربه کردند. سلجوقیان، آنان را از مناصب ادارى راندند، پیشواى دینى آنان - شیخ طوسى - مجبور به ترک بغداد شد و در پى سرکوب شورش بساسیرى شیعیانساکن شهر کرخ، مورد حمله سنیان قرار گرفتند؛ اما این وضع پایدار نماند و در طى سلطنت سلجوقیان، شیعیان بهتدریج مواضع قدرت را مجددا اشغال کردند. در این مقاله با اشاره به وجود امیران و وزیران شیعیمذهب در ایران از برخورد متقابل شیعه و دستگاه خلافت، آگاهی از فعالیتها و پیشرفتهای علمی و هنری و چگونگی حضور شیعیان در امور مهمدولتی در دوره سلجوقی بحث میشود محدوده زمانی که این نوشته در برمیگیرد، از ابتدای قرن پنجم تا اواخر قرن ششم هجری و محدوده جغرافیایی آن شامل ایران دوره سلجوقی است

امامیه، سلجوقیان، آل مزید، وزیران شیعى، قزوینی رازی، النقض