سودابه قاسمیابر - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
امیرحسین محمدداودی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه. دانشکده علوم انسانی، گروه مدیریت آموزشی، ساوه، ایران

طی سالهای اخیر سرعت تحولات در بخش آموزش، بسیار بیشتر از قبل شده است و بنا به گفته کندی و مک نوث 1997 دلیل آن ویژگی های خاص عصر اطلاعات و نیاز به کارآیی در زمان ارایه برنامه های درسی و گسترش منابع آموزشی و لزوم انعطاف پذیر شدن موضوعات درسی با استفاده از این فناوریهای بوده است براین اساس، در نظام آموزشی قرن بیست و یکم بحث استفاده از فناوری های اطلاعات و ارتباطات در فرایند یاددهی و یادگیری بسیار مورد توجه قرار گرفته است و موضوع آموزش الکترونیکی مطرح شدهاست این نوع آموزش شالوده ای از کاربرد تکنولوژی ارتباطات مفاهیم روانشناختی حرفه ای و آکادمیک براساس معیارهای و استانداردهای معمول است که بنا به اهداف، نیازها و واقعیتهای موجود جوامع شکل خاصی به خود می گیرد اموزش الکترونیکی این نوید به بشر داده است که با گذشت زمان مکان و مرزها به راحتی میتواند وارد هر خانه ای شود و فراگیر تشنه آموزش را از یادگیری سیراب کند. با توجه به اهمیت استقرار آموزش الکترونیکی در نظام آموزشی در مقاله حاضر سعی شده است تا به مرور مبانی نظری پیرامون اموزش الکترونیکی راهکارهای موثر در جهت بکارگیری آن در نظام اموزشی کشور ارایه شود.

آموزش الکترونیکی، توسعه