پریسا صداقتی - استادیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان
نرگس صداقتی - کارشناسی ارشد تربیت بدنی، هلال احمر استان قم

کمردرد از شایع ترین بیماری ها در کشورهای پیشرفته و در حال پیشرفت است که 70 تا 80 درصد بالغین در زندگی خود به آن مبتلا می شوند. تحقیق حاضر، تاثیر سه روش تمرینی آب درمانی، تمرینات اکستانوسیونی مکنزی و فلکسیونی ویلیامز بر استقامت عضلات تنه و شدت درد در زنان مبتلا به کمر درد مزمن می پردازد. آزمودنی های این تحقیق کارآزمایی بالینی، 68 زن با کمردرد مزمن 21 تا 27 ساله می باشد که به طور هدفمند انتخاب و تصادفی در چهار گروه تقسیم شدند، گروه ها تمرینات منتخب آب درمانی، تمرینات تمرینات مکنزی، تمرینات ویلیامز و کنترل بودند. آزمودنی ها با تکمیل رضایت نامه مورد اررزیابی پیش آزمون استقامت عضلات فلکسور و اکستنسور تنه و شدت درد قرار گرفت و گروه های تجربی تمرینات را دوازده هفته سه جلسه ای 45 دقیقه ای اجرا کردند. در پایان دوره تمرینی ارزیابی پس آزمون متغیرها انجام گردید. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه انجام شد. یافته های پژوهش تاثیر برنامه تمرینی آب درمانی، مکنزی و ویلیامز بر استقامت فلکسور، اکستنسور تنه را معنادار نشان داد، ولی نسبت استقامت فلکسور به اکستنسور تنه فقط در روش تمرینات ویلیامز بهبود معناداری داشت و دو برنامه آب درمانی و ویلیامز بر شدت درد بهبود معناداری داشت. با توجه به اثربخشی برنامه های تمرینی آب درمانی و الگوی فلکسیونی ویلیامز بر شدت درد و نسبت استقامت عضلات فلسکور به اکستنسور ستون فقرات، انجام این تمرینات به بیماران کمردرد مزمن توصیه می شود.

استقامت عضلات، تمرینات اصلاحی، کمر درد مزمن