امید بهمنی - استادیار، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان
شهلا بهمنی - دانشجوی کارشناسی ارشد شیمی خاک، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ملایر

در سال های اخیر تولیدکنندگان محصولات کشاورزی به جای بهره گیری از دانش روز کشاورزی، برای تولید بیشتر محصول، مصرف کودهای شیمیایی ازجمله کود ازته را در واحد سطح افزایش داده اند و آلودگی آب و خاک را در بیشتر مناطق کشور به دنبال داشته است. بررسی کیفیت آب و خاک در مدیریت کشاورزی پایدار از اهمیت خاصی برخوردار بوده و پایش آنها باید به عنوان یک اصل مهم در برنامه ریزی ها مد نظر قرار گیرد، در این راستا استفاده از روش شولر جهت تعیین کیفیت آب آشامیدنی و کشاورزی یک امر متداول است. آلودگی های خاک از نقطه نظر مواد آلاینده پایدار و ناپایدار، روشهای خاک ورزی، املاح و عناصر موجود در خاک مورد توجه است که زیست پالایی، گیاه پالایی و آبشویی از جمله روشهایی هستند که در رفع آلودگی خاک مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از فناوری های نوین به خصوص فناوری نانو در راستای کاهش اثرات ناشی از آلودگی های زیست محیطی، به عنوان یکی از راهکارهای مدیریتی مطرح می باشد و یکی از مواردی که این فناوری کاربرد خود را نمایان می سازد در ارتباط با منابع آب و خاک است. مواد با پایه نانو می توانند به فن آوری های تصفیه ارزان قیمت تر، بادوام تر و موثرتری منجر شوند، که با این وجود بخشی از نیازهای کشورهای در حال توسعه را می توانند برآورده سازند. به نظر می رسد تنها راهکار عملی و کاربردی محافظت از منابع آب و خاک و جلوگیری از کاهش کیفیت آنها، استفاده صحیح و اصولی از این منابع و داشتن برنامه های مدون می باشد

آلودگی، محیط زیست، نانوتکنولوژی