حسین جلالی ترشیزی - استادیار، گروه مهندسی فناوری سلولز و کاغذ، دانشگاه شهید بهشتی
الهه چیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی فناوری سلولز و کاغذ، دانشگاه شهید بهشتی
حسن مهدیخانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی فناوری سلولز و کاغذ، دانشگاه شهید بهشتی

نانوسلولزها به عنوان منبعی در دسترس و پایان ناپذیر در اندازه نانومتری، بواسطه زیست تخریب پذیری و فراوانی و نیز ویژگی های منحصر بفردی همچون نسبت سطح به حجم بسیار بالا، پراکنش پایین نور مریی و خواص مکانیکی فوق العاده، مورد توجه بسیار و روزافزونی قرار گرفته است. نانوسلولزها را می توان از طریق خردکردن سلولزهای گیاهی (مثلا در خمیرکاغذ) و یا فعالیت انواع مشخصی از باکتری ها بدست آورد. نانوسلولزهای تولیدی را می توان در ساخت فیلم های شفاف، الیاف، ذرات کروی، هیدروژل ها یا آیروژل هایی با ویژگی های غیرمعمول مکانیکی، گرمایی و نوری بکاربرد. علاوه براین، نانوسلولزها قابلیت پذیرش و اتصال میکرو و نانوذرات معدنی را نیز دارا بوده که تولید نانوکامپوزیت ها را میسر می-سازد. چگونگی حفاظت از محیط زیست با بهره گیری از قابلیت مزبور نانوسلولزها در اتصال با مواد معدنی، به عنوان جاذب فلزات سنگین، تقویت و پایدارکننده مواد زیست تخریب پذیر و دیگر کاربردهای آن در حفاظت محیط زیست در این مقاله مرور شده است.

حفاظت محیط زیست، نانو سلولز، زیست سازگاری، جاذب، عامل دار شدن،