مجید راحمی حقیقی - کارشناسی ارشد شیمی تجزیه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
محمدکاظم محمدی نوده - کارشناسی ارشد شیمی کاربردی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
مرتضی رادفر - کارشناسی ارشد شیمی کاربردی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
علی عبدالعظیمی - کارشناسی ارشد میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات

در این تحقیق، جهت استخراج و تعیین مقدار داروی سفکسیم در پلاسمای خوی انسان از نانولوله کربنی عامل دار شده با دو لیگاند مختلف استفاده شده است. سفکسیم یک آنتی بیوتیک است که در درمان طیف وسیعی از بیماری های عفونی باکتریایی، التهاب گلو و غیره استفاده می شود. جهت استخراج داروی سفکسیم از نانوله های کربنی عاملدار سازی شده به عنوان نانوجاذب استفاده شد. نانولوله کربنی چند دیواره کربکسیل دار با سیانوریک کلراید عامل داروسازی و سپس به طور مجزا توسط 5- آمینو ایزوفتالییک اسید (MWCNT-ligand-Nanoadsorbent1 و 1 و 3 دی هیدروکسی بنزن یا رزورسینول (MWCNT-ligand-Nanoadsorbent2) اصلاح شد و سپس مقدار جذب و بازیابی دو نانوجاذب با یکدیگر مقایسه گردید. دو نانوجاذب توسط دستگاه های طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR)، آنالیز وزن سنجی حرارتی (TGA) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مشخصه یابی شد. جهت تعیین شرایط بهینه جذب، تاثیر پارامترهای مختلف مانند pH، زمان تماس و واجذب در حلال های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت با اعمال شرایط بهینه، کارآیی جاذب ها در پلاسما بررسی شد. بیشترین جذب دارو مربوط به Nanoadsorbent1 در pH=4 و زمان 20 دقیقه 95/2 درصد بدست آمد. درصد بازیابی دارو در پلاسما نیز 88/9 درصد شد. جهت تعیین مقدار جذب و تایید داروی بازیابی شده در پلاسما از دستگاه کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) استفاده شد.

نانولوله کربنی، عامل داروسازی، جذب، بازیابی، نانوجاذب، سفکسیم، دارو