علیرضا بهراد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
شهرام مینوئی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد سیرجان

بافت تاریخی و باارزش محله خواجه خضر کرمان، به دلیل ترس و تکیه مفرط در کالبد و ساختار و کمبود تاسیسات و تجهیزات زیر ساختی و امکانات رفاهی در پاسخ گویی به نیازهای امروزی شهروندان ضعیف عمل می کند. به همین دلیل جمعیت بومی ساکن در این بافت کم کم به محلات دیگر شهر که دارای رفاه بیشتری می باشد مهاجرت می کنند و مهاجران جدید که اغلب از اقشار کم درآمد استثنا هستند، جایگزین آن ها می شوند. در نتیجه در پی چنین رخدادی، بی ثباتی اجتماعی و فرهنگی در بافت خاک می شود و با گذشت زمان افزایش می یابد. در بافت محله خواجه خضر تجانس به همین گونه بحثی وجود ندارد و نظام همسایگی و هم بستگی اجتماعی به دلیل افت هویت و اصالت، بسیار ضعیف شده است. با مهاجرت ساکنان اصیل و قدیمی از این بافت تاریخی رفته رفته ارزش ها، خاطرات جمعی، هویت و حس تعلق خاطر افراد در این بافت ها رو به افول می گذارد و با فرسودگی غذاها و ایجاد مخروبه ها، مکان های مناسب برای آسیب های اجتماعی فراهم می شود. با بررسی مرحله خواجه خضر و وجود مشکلاتی از قبیل فرسودگی زیاد بافت، خروج ساکنین اصلی، کمبود امکانات رفاهی و خدماتی زیرساخت های شهری، × شبکه ارتباطی و مقابر و وجود آسیب های اجتماعی فراوان، بهسازی و نوسازی محل برای افزایش پایداری در آن امری ضروری و مهم می باشد. در این تحقیق اطلاعات لازم از طریق مشاهده، تصویربرداری، تهیه نقشه های مورد نیاز و پرسشگری از ساکنان محل جمع آوری شد و برای تحصیل آن براساس اطلاعات کمی و کیفی و با استفاده از تکنیک SWOT عنوان شده تا راهبردهای پایدار کالبدی -اجتماعی در محلات تاریخی و محله موردنظر بررسی و استخراج شوند .

محله خواجه خضر، پایداری کالبدی - اجتماعی، راهبردهای پایداری