رضا مسعودی - دانش آموخته دکتری تخصصی
احمد زارع شحنه - استادپردیسکشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
آرمین توحیدی - دانشیارکشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
حمید کهرام - استادیارکشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج

هدف از این پژوهش بررسی اثر تزریق هورمونهای استرادیول، اکسیتوسین، ریلاکسین وشیاف واژنی پروستاگلندین ای-1) میزوپروستول) بر باز شدن سرویکس، زمان باز ماندن سرویکس و بهبود درصد آبستنی حاصل از تلقیح مصنوعی در گوسفند نژاد زندی در انتهایفصل تولیدمثل بوده است. در این مطالعه از 80 میش سه تا چهار ساله با میانگین وزنی 5/2±55 کیلوگرم استفاده شد. در آزمایش اول میشها به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروهها به ترتیب 100 میکرولیتر استرادیول به صورت تزریق درون وریدی، 100 واحد اکسی- توسین، 5 میلیلیتر ریلاکسین به صورت تزریق درونعضلانی و 200 میکروگرم شیاف واژنیمیزوپروستول دریافت کردند. پس از اعمال تیمار در چهار زمان باز شدن و باز ماندن سرویکس مورد معاینه قرار گرفت. تزریق هورمون استرادیول تاثیر معنیداری بر باز شدن وباز ماندن سرویکس نداشت. استفاده از اکسیتوسین، ریلاکسین و میزوپروستول منجر به باز شدن و باز ماندن سرویکس شد (05/0

P .(در نتیجه تزریق اکسی- توسین باعث بازشدن سرویکس، افزایش درصد آبستنی در میشهای زندی میشود و میتواناز آن بهعنوان ابزاری برای بهبود درصد آبستنی حاصل از تلقیح مصنوعی استفاده نمود.

استرادیول، اکسیتوسین، درصدآبستنی، سرویکس،ریلاکسین، میزوپروستول