بنیامین کریمی - کارشناس ارشد مهندسی صنایع دانشگاه تهران
ابوطالب گرئی - کارشناس ارشد مهندسی صنایع دانشگاه تهران

در این مقاله چندین پارامتر به منظور ارزیابی و رتبه بندی برای یک شبکه توزیع در نظر گرفته شده است. شبکه توزیع مورد نظر شامل دفتر مرکزی و تعدادی نمایندگی در سراسر کشور می باشد، بطوریکه نمایندگان برندهایی که توسط دفتر مرکزی انتخاب شده اند را بصورت مویرگی در حوزه خود تزریق می نمایند. دفتر مرکزی به منظور ارزیابی و رتبه بندی نمایندگی های خود در استان های مختلف نیازمند تعریف پارامتر و عوامل مناسب است. توجه به شاخص میزان فروش- بدون حذف عوامل ساختاری- نمی تواند به تنهایی معرف عملکرد واقعی هر یک از نمایندگی ها باشد و عوامل ساختاری موجب بروز خلل در تحلیل عملکرد نمایندگان خواهد شد. در این مقاله در وهله اول به شناسایی و تعریف شاخص های ساختاری- عواملی که بر نحوهی عملکرد نمایندگان در استان ها مختلف تاثیر گذار می باشند، عواملی نظیر فاصله هر یک از نمایندگی ها از دفتر مرکزی، میزان پراکندگی جمعیت در هر یک از استان ها، میزان میل به خرید مردم در استان های مختلف و غیره- پرداخته شده است. سپس با تعدیل این عوامل ساختاری به رده بندی نمایندگان پرداخته شده است. این رده بندی یا استفاده از روش مولفه های اصلی (PCA) و روش تاکسنومی عددی انجام شده است. در نهایت از خروجی این روش در هدف گذاری برنامه های سال های آتی نمایندگان، انتقال دانش نمایندگان با رتبه پایین تر و اتخاذ سیاست های فروش مناسب توسط شرکت مرکزی، مورد استفاده قرار گرفته است.

شبکه های توزیع، رتبه بندی، اثرات ساختاری، مدیریت دانش، روش مولفه های اصلی (PCA)، تاکسونومی عددی (Numerical Taxonomy)