علی موحد - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی،دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
سامان ولی نوری - دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
حسین حاتمی نژاد - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
احمد زنگانه - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل فضایی پهنه های فقر شهری و با روش کمی و پیمایشی و مبتنی بر تحلیل ثانویه در کلان شهر تهران مناطق 22 گانه انجام شده است در این تحقیق ابتدا با استفاده از اطلاعات بلوک های آماری کلان شهر تهران بر مبنای سر شماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 شاخص های مورد نظر 43 شاخص انتخاب شدند و در قالب چهار عامل اصلی مسکن اقتصادی اجتماعی و فرهنگی آموزشی توسط روش AHP طبقه بندی و تحلیل شدند و برای درک بهتر پدیده و رتبه بندی مناطق از روش ویکور فازی استفاده گردید هم چنین برای بررسی وضعیت پراکنش فضایی فقر شهری از روش تحلیل خود هم بستگی فضایی موران استفاده شد نتایج تحقیق نشان دادند که بر اساس تحلیل آماری موران الگوی فقر در کلان شهر تهران به صورت خوشه ای میباشد هم چنین چهار عامل استخراج شده به ترتیب عبارت اند از 1- فقر مسکن 28.7 درصد. 2- فقر اقتصادی 18.4 درصد. 3- فقر اجتماعی 14.1 درصد.4- عامل فقر آموزشی -فرهنگی 11.5 درصدو در مجموع این عوامل 72.7 درصد از پراکندگی کل واریانس را تبیین میکنند نتایج تحقیق نشان دادند که در تمام عوامل فقر مسکن اقتصادی اجتماعی فرهنگی و آموزشی مناطق 17-19-18-16 بالاترین رتبه ها را داشته اند و پیشنهاد میگردد در اولویت اقدامات توسعه فقر زدایی و توامند سازی قرار داده شوند هم چنین نتایج تحلیل مدل ویکور فازی نشان دادند که از 6001 بلوک کلان شهرتهران 2312 بلوک خیلی فقیر 38.5 درصد 20 49 بلوک فقیر 34.1 درصد 1068 بلوک دارای 1.9 درصد در سطح خیلی مرفه قرار داشتند

تحلیل فضایی، فقر شهری، کلان شهر تهران، مسکن، مدل ویکور فازی