مرضیه اسماعیلی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی جنگل، دانشگاه تهران
احسان عبدی - دانشیار گروه مهندسی جنگلداری و اقتصاد جنگل، دانشگاه تهران
محمد جعفری - استاد گروه مهندسی احیا مناطق خشک و کوهستانی، دانشگاه تهران
باریس مجنونیان قراقز - استاد گروه مهندسی جنگلداری و اقتصاد جنگل، دانشگاه تهران

گسترش جوامع بشری و توسعه زیر ساخت های مورد نیاز همواره با کاهش سطح پوشش گیاهی همراه بوده که باعث ایجاد تغییراتی در سیمای سرزمین شده است. همچنین در نتیجه این امر، احتمال وقوع فرسایش و انواع ناپایداری های خاک افزایش می-یابد. تحقیقات نشان داده که استفاده از پوشش گیاهی به عنوان پایدارساز می تواند موجب افزایش مقاومت خاک و در نتیجه کنترل فرسایش و ناپایداری خاک گردد که امروزه از این روش به عنوان زیست مهندسی یاد می شود. استفاده کارآمد و موثر از روش زیست مهندسی خود نیازمند آگاهی از خصوصیات ریشه گونه های مختلف گیاهی و قابلیت های هر یک در بهبود پایداری خاک می-باشد. هدف از این مطالعه، بررسی خصوصیات زیست فنی ریشه گونه درختی پیسه آ جنگلکاری شده و تعیین قابلیت های آن در حفاظت و پایداری خاک می باشد. به این منظور، خصوصیات سیستم ریشه این گونه با استفاده از روش حفر پروفیل مورد بررسی و نمونه ریشه های لازم جمع آوری شده، سپس با استفاده از دستگاه اینسترون استاندارد مقاومت کششی آنها تعیین گردید. نتایج نشان داد که حضور ریشه در خاک باعث افزایش چسبندگی ذرات خاک شده و پایداری خاک را نسبت به زمانی که خاک بدون ریشه است، افزایش می دهد. این تحقیق با فراهم نمودن اطلاعات لازم در رابطه با نقش ریشه درختان جنگلکاری شده در حفاظت و پایداری خاک، می تواند کمک موثری به انتخاب گونه و استفاده کارآمد از روش زیست مهندسی در پایدارسازی و کنترل فرسایش خاک گردد.

پایدارسازی خاک، زیست مهندسی، ریشه درختان، جنگلکاری