علی مفاخری - دانشجوی کارشناسی، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه بجنورد
حسین دلاوری امریی - استادیار گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه بجنورد

دریاچه ارومیه بزرگترین دریاچه داخلی کشور ایران می باشد. کاهش حجم آب دریاچه از سال 1376همزمان با شروع خشکسالی در منطقه آغاز شد و تا سال 1387بیش از 6 متر از ارتفاع آب آن کاسته شد و شوری آن به حد اشباع (گرم در لیتر 300> ) رسید. به حال در سال های اخیر تلاش هایی به منظور احیای این دریاچه صورت گرفته است. در این مقاله برخی از ترکیبات و عناصر موجود در دریاچه ارومیه و امکان آلاینده بودن آنها با توجه به دیگر تحقیقات موجود در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است. عناصر و ترکیبات مورد بررسی شامل آلاینده های فلزی، مواد مغذی و گازهای محلول می باشد. در بین فلزات غلظت آرسنیک و نقره زیاد بوده است و به عنوان آلاینده می توان آنها را مد نظر قرار داد. همچنین آالایندگی فسفات در برخی از سال ها مورد توجه بوده است. به علاوه اینکه غلظت کلر روند افزایشی در سال های اخیر داشته است.

دریاچه ارومیه، عناصر، ترکیبات، آلایندگی