محمود محمدرضاپورطبری - دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
محسن محمدرضاپورطبری - کارشناس ارشد منابع آب، دانشگاه تهران، ایران

با توجه به کمبود آب و بروز خشکسالی های متوالی در مناطق خشک و نیمه خشک، استفاده از فناوری های جدید و سرمایه گذاری در زمینه روش های مدرن استحصال آب به عنوان یکی از راهکارهای جبران کمبود آب شناخته شده است. در حال حاضر این روش در بسیاری از کشورهای دنیا به عنوان یک روش مرسوم برای افزایش استحصال آب مورد استفاده قرار می گیرد. باروری ابرها روشی جدید برای تاثیرگذاری بر روی ابرهای طبیعی است که در آن با استفاده از مواد شیمیایی آب بیشتری از ابر به شکل باران یا برف گرفته می شود. استفاده از این روش در مناطقی که تراکم طبیعی هستک ها در جو بالا می باشد منجر به کاهش بارش شده و اثرات مخربی بر روی محیط زیست منطقه خواهد داشت. همچنین با توجه به پیامدهای زیست محیطی استفاده از یدور نقره و سایر مواد بارورکننده بر روی آب، خاک، انسان و گیاهان، نگرانی هایی را برای کارشناسان این عرضه ایجاد نموده است. در این مطالعه بر پایه روش های بارورسازی ابرها و موادی که در این خصوص مورد استفاده قرار می گیرد، اقدام به بررسی اثرات زیست محیطی این پدیده گردید. نتایج بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که غلظت نقره در آب بارانی که از بارورسازی ابرها بدست می آید، بسیار پایین تر از غلظتی است که سازمان های بهداشتی به عنوان میزان عادی پذیرفته اند. همچنین مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که عوامل هسته ساز به ویژه یدور نقره اثرات ناچیز و قابل اغماضی بر محیط دارد و تاثیر آن بر روی حیوانات و گیاهان عملا صفر است.

یدور نقره، بارورسازی ابرها، زیست محیطی، مواد شیمیایی، هسته ساز