سمیرا مالکی بروجنی - دانشجوی کارشناسی ارشد آب شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
حمیدرضا ناصری - دانشیار گروه زمینشناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
فرشاد علیجانی - استادیار گروه زمینشناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
مهدی عباسی - شرکت مهندسین مشاور ایمنسازان

روشهای تحلیلی که به طور معمول به منظور تخمین میزان نشت آب زیرزمینی به تونلها استفاده میشوند، شامل فرضیات ساده کنندهای از قبیل محیط متخلخل همگن و همسو در اطراف تونل میباشند. با استفاده از این فرضیات میتوان محیطهایی که دارای ناپیوستگیهای نامنظم و با هندسه پیچیده میباشند را به سادگی مدلسازی نمود، ولی هیچ یک از این روشها توسعه کارست سازندهای مسیر تونل را در نظر ندارند. به علت فراهم بودن شرایط مناسب در ناودیس سبزکوه، کارست شدگی در سازندهای زمین شناسی محور تونل توسعه یافته است و احتمال ورود آب به تونل انتقال آب سبزکوه در هنگام حفر بسیار زیاد و خطر آفرین میباشد، به طوری که نمیتوان در تعیین هدایت هیدرولیکی منطقه توسعه کارست سازندها را نادیده گرفت. بنابراین میزان هدایت هیدرولیکی سازندها با در نظرگیری کارست شدگی منطقه تعیین شده و مقدار 0.4 تا 3.2 متر بر روز بدست آمده است. نتایج محاسبات مشخص کرد که دبی آب ورودی به تونل از 0.9 تا 13.3 لیتر در ثانیه در متر به روش تحلیلی و 0.01 تا 2.54 لیتر در ثانیه در متر به روش تجربی در بخشهای مختلف تونل تغییر مینماید. بیشترین حجم آب ورودی به تونل در بازه 1769-6915 متری و در پهنه عبوری از سازندهای دالان، خانهکت، سورمه وسروک میباشد، که به دلیل زیاد بودن اختلاف بار هیدرولیکی و تراز تونل، هدایت هیدرولیکی بالا و نیز برخورد بهپهنه گسلی آوردگان و انشعابات آن میباشد

تخمین میزان نشت آب زیرزمینی، توسعه کارست، تونل انتقال آب سبزکوه، روشهای تحلیلی و تجربی