محمدرضا تمنایی فر - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه کاشان
المیرا قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه کاشان

اهمال کاری، یک پدیده رفتاری است که به صورت به تاخیر انداختن تکالیف، توصیف شده وموجب ایجاد استرس، احساس گناه، کاهش شدید بازدهی فردی می شود.همچنین به دلیل عدم تعهد به تکالیف و مسیولیت ها به عدم تایید اجتماعی منجر می شود.مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش پنج عامل بزرگ شخصیت، در پیش بینی اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان انجام شد.با استفاده از نمونه گیری خوشه ای نمونه ای مشتمل بر 440نفر (240 دختر و 200 پسر) از دانش آموزان دوره ی متوسطه دوم مدارس کاشان در سال تحصیلی 95-94 انتخاب شدند و پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم(1984) وپرسشنامه ویژگیهای شخصیتی نیو(کاستا و مک کری، 1985) را تکمیل نمودند.نتایج نشان داد که باوجدان بودن به صورت منفی اهمالکاری را پیش بینی می کند و روان رنجورخویی به صورت مستقیم و مثبت اهمالکاری تحصیلی را پیش بینی می کند. با توجه به این یافته ها، می توان گفت که با افزایش میزان روان رنجوری در دانش آموزان،میزان اهمالکاری تحصیلی نیز در آن ها افزایش می یابد و با افزایش میزان باوجدان بودن در دانش آموزان، میزان اهمالکاری تحصیلی در آن ها کاهش می یابد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان گفت که به منظور کاهش اهمالکاری دانش آموزان بایستی با مداخله های آموزشی و مشاوره های مناسب، ویژگیهای شخصیتی را کنترل و تعدیل کرد و از این طریق به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کمک نمود.

اهمالکاری، اهمالکاری تحصیلی، صفات شخصیت