رضا کریمی افین - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خراسان رضوی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر رابطه والد و کودک در خانواده های دارای کودک آسیب دیده شنوایی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی والدین دانش آموزان مقطع ابتدایی ناشنوایان شهر مشهد در بهار سال 94 بود که تعداد آنها 200 نفر، شامل 95 پسر و 105 دختر بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 30 والد (15 کودک دختر، 15 کودک پسر)بود که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از: تست رابطه والد و کودک وحیدی (1387) برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین نمره کل رابطه والد- کودک و سایر خرده مقیاس ها )طرد عمومی، پذیرش عمومی، طرد نامتمایز، ارتباطات کلامی و فیزیکی، نادیده گرفتن و تعاملات اجتماعی( در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنادار دارند. بر اساس این یافته ها می توان گفت آموزش ذهن آگاهی در پس آزمون باعث بهبود رابطه والد و کودک در خانوادههای دارای کودک آسیبدیده شنوایی در گروه آزمایش شده است.

ذهن آگاهی، رابطه والد و کودک، کودک آسیب دیده شنوایی