هانی ارجمندی
علی یاران
محمدمهدی شعبانی

مطلوبیت فضاهای شهری به معنای ایجاد بستری متعادل و با کیفیت برای بهره وری همه اقشار جامعه از جمله، زنان است. امروزه نقش زنان در اجتماع و حضورشان قابل قیاس با با دهه های گذشته نبوده و تفاوت چشم گیری در میزان مصرف فضاهای شهری میان زنان و مردان وجود ندارد، اما آیا این فضاها ویژگی های یک فضای مطلوب برای زنان را دارند چه عناصری می توانند در فضاهای شهری به کار رفته و موجب ارتقای کیفیت این فضاها بشوند این پژوهش با بررسی ادبیات حوزه جنسیت و شهر به استخراج مولفه های مطلوب زنان در فضاهای شهری پرداخته و در جستجوی کشف عناصری با عنوان عناصر زنانه در شهر است. استفاده از این عناصر زنانه در فضاهای مردانه و یا جنسیتی (پیش زمینه برخی فضاهای شهری موجود)، موجب ایجاد تعادل نسبی و ارتقای کیفیت حضور زنان در فضاهای شهری می گردد. روش انجام این پژوهش به روش کیفی و تحلیل محتوا بوده که در دو جهت صورت می گیرد. تحلیل ادبیات حوزه جنسیت و شهر و تحلیل آثار زنان. این آثار از حوزه ادبیات و یا هنرهای تجسمی استخراج می شوند. تحلیل آثار زنان این امکان را میدهد که عناصری که به صورت فطری در ذات زنانه هنرمند وجود دارد بازشناسی شده و به عنوان مولفه ی زنانه معرفی گردند. از میان این عناصر، مولفه هایی که امکان به کار گیری در فضاهای شهری و یا معماری را دارند معرفی می شوند تا با به کارگیری شان در بستر مردانه ساخت شهر، تعادل جنسیتی به فضاهای عمومی شهر بازگردانده شود. طبیعت و عناصر طبیعی از جمله این مولفه ها هستند که با معرفی شان به عنوان یک مولفه زنانه، قابلیت ایجاد یک فضای شهری متعادل را دارد. این مطالعه نشان می دهد که با بهره گیری از چنین عنصری (طبیعت) در فضاهای عمومی شهر می توان بستری برای حضور با کیفیت تر زنان ایجاد نمود و آنها را در بهره وری متعادل در فضاهای شهری یاری کرد.

طبیعت، مولفه های زنانه، فضاهای عمومی شهر، آثار زنان، تعادل جنسیتی