سیدعبدالمحمد رضاوند - دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، استادیار گروه مهندسی مکانیک
رضا علی چیتگر - دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک

هدف این تحقیق، بررسی اثر گذشت زمان قرارگیری قطعات به صورت مدفون شده در خاک بر تغییرات استحکام خمشی قطعات قالب گیری تزریقی تولید شده از ترکیب یک نوع ترموپلاستیک گیاهی بر پایه نشاسته گندم و ترموپلاستیک هیدروکربنی پلیپروپیلن بوده که نشان دهنده میزان تجزیه آنها و تعیین طول عمر این قطعات می باشد. قطعات در 5 نوع ترکیب و سه زمان قرارگیری در خاک تا 135 روز تولید و مورد آزمون قرار گرفتند. قطعات تولیدشده مطابق استاندارد ASTM D790 مورد آزمون خمش قرارگرفته و سپس با استفاده از میکروسکوپ الکترونی، ریز ساختار قطعات بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار ترموپلاستیک گیاهی در قطعات، سرعت و اثر میکروارگانیسم ها در تجزیه قطعات بیشتر شده است. این تاثیر روی قطعات با 0 ، 25 و 50 درصد ترموپلاستیک گیاهی کمتر و روی قطعات 75 و 100 درصد گیاهی بسیار بیشتر بود. در بررسی تصاویر ریز ساختار هم مشخص شد که هرچه مقدار ترموپلاستیک گیاهی در قطعات بیشتر شده، تخریب و تجزیه در ساختار ترموپلاستیک گیاهی هم بیشتر شده و ایجاد حفره های خالی باعث ایجاد محل های تمرکز تنش شده و استحکام خمشی قطعات کاهش مییابد. هرچه بیشتر قطعات در خاک مدفون باشند، تاثیر میکروارگانیسم ها بیشتر و قطعات تردتر شده و چقرمگی آنها کاهش می یابد.

ترموپلاستیک گیاهی، پلیپروپیلن، قالب گیری تزریقی، استحکام خمشی، گذشت زمان