امیر محبی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
آزاده اربابی سبزواری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
طوبی امیرعضدی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

فضاهای سبز درون شهری به سبب تشدید عوارض توسعه شهری و تغییرات کاربری های زمین شهری بیش از پ یش مورد توجه پژوهشگران و سازمان های مرتبط قرار می گیرد. هدف ازاین تحقیق بررسی فضای سبز درون شهر ی و تاث یر آن بر بهبود کیفیت زندگی شهروندان می باشد. برای بررسی موضوع از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. کیفیت زندگی به عنوان مفهومی برای نشان دادن میزان رضایتمندی فرد از زندگی و به عبارتی معیاری برای تعیین رضایت و عدم رضایت افراد و گروه ها، از ابعاد مختلف زندگی است. کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری در کشورهای مختلف است. این مهم به دلیل اهمیت روزافزون مطالعات کیفیت زندگی در پایش سیاست های برنامه ریزی شهری و نقش آن به عنوان ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامه ریزی شهری است. بنابراین شهر به عنوان بستر زیست انسان شهرنشین، نیازمند تامین استانداردهایی است که در یک نگاه می توان آن را استانداردهای کیفیت زندگی نامید. واژه کیفیت زندگی بیشتر با محیط طبیعی و شرایط خارجی زندگی افراد از قبیل آلودگی، کیفیت مسکن، جنبه های زیبایی ش ناسانه، تراکم، شیوع جرم و مانند این ها مرتبط است.

کیفیت زندگی، توسعه شهری ، پارک شهری