هدی قصاب - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، پردیس ماهشهر
بهرام ناصرنژاد - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی شیمی- دانشگاه صنعتی امیرکبیر
ناصر جمشیدی - رییس دفتر برنامه ریزی شرکت ملی صنایع پتروشیمی
نرگس فلاح - عضو هیات علمی دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

امروزه پیشرفت های حاصل در علوم و فناوری های مختلف و استفاده از آنها در صنعت، موجب پیدایش و افزایش مواد آلاینده و خطرناک جدیدی شده است که میتوانند در برابر تجزیه زیستی مقاومت نمایند. ترکیبات آلی سمی خطرناک با حلقه های بنزنی که از طریق صنایع مختلف مانند صنایع نساجی،رنگ و لاستیک و پتروشیمی وارد چرخه های آب میشوند موجب بروز بیماریها مختلف و انواع سرطان هستند. آلاینده های موجود در پساب پتروشیمی از مهم ترین عوامل آلوده کننده محیط زیست هستند که حذف آنها همواره از لحاظ کنترل پساب و دستیابی به استانداردهای محیطزیستی، حایز اهمیت می باشد. پس در مقیاس بالا، برطرف سازی و تصفیهی این پسابها لازم و ضروری است. بسته به نوع آلودگی و ماهیت اینگونه پسابها، یکی از بهترین روش های تصفیه آنها روش های الکتروشیمیایی، همچون ترکیب روش انعقادسازی الکتریکی و اکسیداسیون الکتریکی با بهره گیری از الکترودهایی از جنس استیل ضد زنگ، آهن، آلومینیوم و ... می باشد. در این روش، پس از تامین شرایط مناسب برای تولید رادیکال آزاد هیدروکسیل (پتانسیل سلول بالا، محیط اسیدی و هوادهی کافی)،تخریب حلقه های بنزنی امکان پذیر است و در ادامه پس از حذف ماده از پساب و انعقادسازی الکتریکی، لخته حاصل شده را می توان در حوضچه های لجن فعال تصفیه سازی و تجزیه کرد. لذا فراوانی این صنایع آلوده کننده و اهمیت تصفیه پساب آنها دلیلی است تا در کار حاضر در نگاهی اجمالی به مرور و بررسی حذف ترکیبات آلی سمی با حلقه بنزنی از پساب صنایع با روش انعقادسازی الکتریکی و تخریب حلقه بنزنی پرداخته شود.

انعقادسازی الکتریکی، الکتروشیمیایی، اکسیداسیون الکتریکی، حذف ترکیبات آلیسمی، تخریب حلقه های بنزنی، رادیکال آزاد هیدروکسیل