آرمان ساجدی نژاد - استادیار پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک)
میثم لطفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی مسجدسلیمان

در این مقاله یک مدل بهینه زمانبندی نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه غیر ادواری برای سیستم های چند جزیی، بر مبنای حداکثر قابلیت دسترسی اجزای سیستم (که تعیین بازه بازرسی بهینه را به همراه دارد) ارایه شده و علاوه بر تامین سطح قابلیت اطمینان مورد نیاز سیستم و ارضای سایر محدودیت های سیستمی (فعالیت های نت و منابع در دسترس)،کل هزینه های (مستقیم و غیر مستقیم) مرتبط با نت کمینه شده و در صورت نیاز یکی از فعالیت های نت شامل: 1) بازرسی و سرویس ساده، 2) تعمیرات پیشگیرانه و 3) تعویض پیشگیرانه برای هر جزء پیشنهاد می شود. هر یک از این فعالیت ها منابع مختلفی مصرف نموده و با توجه به موقعیت جزء مورد تعمیر، تاثیر متفاوتی بر قابلیت اطمینان سیستم می گذارد. هزینه های در نظر گرفته شده شامل هزینه های مستقیم (سرویس ساده، تعمیر و تعویض) و هزینه های غیر مستقیم (خواب سیستم و خرابی های اتفاقی) می باشند. از آنجا که مدل پیشنهادی دارای ساختاری پیچیده بوده، لذا به منظور حل سریع آن از الگوریتم فراابتکاری جستجوی ممنوعه (T.S) استفاده و نتایج ارایه گردیده است. در پایان، کارایی و استفاده از این مدل، در قالب یک مطالعه موردی، برای یک سیستم 10 جزیی سری موازی (نزدیک به واقعیت) نشان داده شده است.

نت پیشگیرانه، قابلیت دسترسی، قابلیت اطمینان، هزینه، الگوریتم جستجوی ممنوعه