هوشنگ اکبری ولنی - دانشجوی ارشد مدیریت مناطق بیابانی
طیبه مصباح زاده - استادیار دانشگاه تهران

امنیت غذایی سنگ بنای یک جامعه توسعه یافته و عنصر اصلی سلامت فکری، روانی و جسمی آن جامعه است. ناامنی غذایی ذخیره سرمایه اجتماعی افراد مشمول آن و نیز معناداری هنجارها و ارزشهای انسانی و دینی را شدیدا0 تحلیل خواهد برد. لذا ناامنی غذایی تهدیدی بالفعل یا بالقوه علیه ارزشهای بنیادین نظام اسلامی خواهد بود. ناامنی غذایی دامنه انتخاب افراد را شدیدا0 محدود، و در بسیاری موارد حق انتخاب را از آنها میگیرد و از اینرو قابلیتها و استانداردهای زندگیشان را تنزل خواهد داد. ناامنی غذایی در یک نظام سیاسی- اجتماعی ارزشهای حیاتی و در نتیجه امنیت ملی آن را ضعیف خواهد کرد. چرا که فایو اعلام کرده است که برای تامین غذای مورد نیاز جمعیت 9 میلیارد نفری جهان در سال 2050 ،باید تولید کنونی را دو برابر کرد. تحقق این هدف مستلزم رفع موانعی از قبیل محدودیت زمینهای کشاورزی، کمبود آب، قیمت بالای انرژی، افت سرمایه گذاری در زمینه تحقیقات کشاورزی و افزایش ضایعات غذایی میباشد. توسعه پایدار در بخش کشاورزی، عاملی حیاتی برای تغذیه جهان در دهه های آتی است. لذا در این پژوهش با مرور پژوهشهای مختلف جهان و مطالعات کتابخانهای مهمترین این چالشها استخراج شده و در آخر نیز پیشنهاداتی برای این بخش ارایه شد.

امنیت غذایی، امنیت ملی، ناامنی غذایی، بخش کشاورزی، منابع طبیعی