علی اکبر عادلیان - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مجتبی خدادادی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه صنعتی امیرکبیر
فریدون مقدس نژاد - دانشیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر
پوریا حاجی کریمی - دانشجوی دکتری راه و ترابری دانشگاه صنعتی امیرکبیر

میزان حساسیت خواص قیر (به عنوان مصالح روسازی) نسبت به دما و مدت زمان بارگذاری، تعیین کننده کیفیتهای مختلفی از قیر برای استفاده در مخلوطهای آسفالتی است. این حساسیت علاوه بر ایجاد قابلیتاختلاط یا بازیابی قیر با حرارتدهی ساده، قابلیت کشیدگی و وارفتگی را نیز در بارگذاری های طولانی مدت افزایش میدهد. اما یک احتمال خطر نیز وجود دارد و آن عبارتست از رخ دادن انواع مکانیسمهای سختی مانندشیارافتادگی، ترکهای خستگی و ترکهای برودتی میباشد. در طی 20- 30 سال اخیر برای شناخت ویژگیهای ریولوژی (و یا پارامترهای آن)، چندین مطالعه در مورد افزودنیهای موثر صورت گرفته تا بتوانندنگرانی کاربران و پیمانکاران در سطح کلان را کاهش دهد. یکی از این افزودنیها که در ایران نیز از آن کمتر استفاده شده، پلی فسفریک اسید میباشد. در مورد استفاده از این افزودنی، بحثها و توصیههای متفاوتی وجوددارد. در این مرور ادبیات، سعی شده تا به معرفی این اصلاحکننده پرداخته و تاریخچه استفاده از آن بیان گردد. همچنین میزان تاثیر آن در پتانسیل شیارافتادگی قیر، پیرشدگی و مقاومت در برابر آسیب های رطوبتی مورد بحث قرار میگیرد و نهایتا مقدار توصیه شده برای عملکرد بهتر ( 1% وزن قیر) در پایان ارایه میگردد.

قیر، شیارافتادگی، اصلاحکننده، پلی فسفریک اسید، مکانیسمهای سختی