ابوالقاسم علیدوست - استاد دروس خارج فقه و اصول؛ دانشیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی

عدالت از کهن ترین مفاهیمی است که بشر با آن آشنا است و در زندگی روزمره او بسآمد چسمگیری دارد و در نصوص دینی به عنوان یکی از مقاصد اولیه انبیای الاهی از آن یاد شده است. این مفهوم، مفهومی پیشادینی است؛ اما نباید فارغ ال نگاه به جهان، انسان و سرانجام وی، به تفسیر آن پرداخت. چنان که در تطبیق آن بر مصادیق و یافتن عینیت های آن، وقتی در یک نظام دیده می شود؛ باید عناصر موثر در آن را - که در آن نظام حضور دارند- درنظر داشت. در بخش نظر و نظریه پردازی و اندیشه ورزی با مفهوم و مصداق شناسی عدالت، برخوردی بایسته نشده است؛ از این رو، لازم است کارایی های آن در کشف حکم بازخوانی شود تا اجرای عدالت بر بنیان آن صورت پذیرد. عدالت در فقه به مثابه یک سند، قاعده و رویکرد، حضور می یابد و به مثابه یک گفتمان عام در اجرای احکام مکشوف باید تحقق یابد.

عدالت، احکام، کشف، استنباط اول، استنباط دوم، قاعده، مطالعه هرمی و حلقوی