محمد سیروس آذر - گروه مهندسی شیمی
مهرداد کوکبی - گروه مهندسی پلیمر
زهیر محمدحسن - تهران، دانشگاه تربیت مدرس،دانشکده پزشکی، گروه ایمنی شناسی

امروزه، ژل های پلیمری کاربرد زیادی دارند که با وجود داشتن مزایای گوناگون، خواص مکانیکی نامناسب از جمله معایب آنهاست. پژوهش ها نشان داده است که برخی خواص مکانیکی ژل های پلیمری با افزودن سیلیکات های لایه ای خاک رس بطور قابل ملاحظه ای بهبود می یابد. در این پژوهش، هیدروژل های نانوکامپوززیتی بر پایه پلی وینیل الکل و خاک های رس اصلاح نشده و اصلاح شده با استفاده از روش سرمایش -گرمایش چرخه ای تهیه و سپس ساختار و خواص مکانیکی آنها بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که در سیلیکات های لایه ای خاک رس، هیدروژل های نانو کامپوزیتی دارای ساختار نفوذی درهم آمیخته با آرایش موازی با یکدیگرند. همچنین میزان ژل شدگی، مدول کششی، ازدیاد طول تاپارگی و سختی هیدروژل های نانوکامپوزیتی درمقایسه با هیدروژل خالص افزایش و تنها استحکام کششی آنها کاهش یافته است.

هیدروژل نانو کامپوزیتی، پلی وینیل الکل،مونت موریلونیت، خواص مکانیکی ،سرمایش-گرمایش