محسن محمدی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران،پژوهشکده علوم،گروه پلی یورتان، الیاف و نانوپلیمر ها
مهدی باریکانی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران،پژوهشکده علوم،گروه پلی یورتان، الیاف و نانوپلیمر ها

در این پژوهش،ابتدا پلی کاپرولاکتون منتهی به دی ایزوسیانات(پیش پلیمر) تهیه و با روش طیف سنجیFTIR انجام واکنش تایید شد. سپس دو گروه آمیزه های پلی اتیلن-نشاسته (گروه 1)و آمیزه های پلی اتیلن-نشاسته-پلی کاپرولاکتون پیش پلیمر (گروه 2) تهیه شدند. با بررسی اختلاط آمیزه ها مشخص شد که گشتاور اختلاط آمیزه ها بعد از افزودن پلی کاپرولاکتون پیش پلیمر کاهش می یابد. همچنین با افزایش مقدار نشاسته ،گشتاور و گشتاور کلی نیز کاهش می یابد و دمای نهایی مذاب نیز به بیشتر از دمای تنظیم شده افزایش می یابد. پراکنش ذرات پودر نشاسته وپلی کاپر ولاکتون منتهی به ایزوسیانات درون ماتریس پلی اتیلن ،شکل شناسی و مقدار چسبندگی بین سطحی فاز ها با روش میکروسکوپ الکترون پویشی مطالعه شد. با بررسی خواص مکانیکی آمیزه ها مشاهده شد که با افزودن نشاسته به پلی اتیلن استحکام کششی و کرنش در شکست کاهش می یابد. اما در آمیزه های دارای پلی کاپرولاکتون منتهی به دی ایزوسیانات، درصد کرنش در شکست بیشتر از آمیزه های گروه1 بوده،استحکام کششی آنها نیز تا 20 درصد مولفه زیست تخریب پذیر بیشتر است.

پلی اتیلن، نشاسته، پلی کاپرولاکتون، اختلاط ،شکل شناسی