محمد حاجی ابراهیمی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران ،پژوهشکده مهندسی، گروه مدلسازی و کنترل فرایند
حسن عربی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران ،پژوهشکده مهندسی، گروه مدلسازی و کنترل فرایند
محمود پروازی نیا - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران ،پژوهشکده مهندسی، گروه مدلسازی و کنترل فرایند
عزیزالله نودهی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران ،پژوهشکده مهندسی، گروه مدلسازی و کنترل فرایند

دراین پژوهش، کوپلیمرهای استیرن-دی وینیل بنزن درشت منفذ به روش پلیمر شدن تعلیقی در مخلوط های دوتایی تولوین-هپتان و تولوین-سیکلوهگزان تهیه شد. سپس اثر نوع و ترکیب درصد رقیق کننده روی سطح کوپلیمر در غلظت ثابت عامل شبکه ای کننده(40 درصد وزنی دی وینیل بنزن) بررسی شد. براساس نتایج حاصل از BET و میکروسکوپی الکترون پویشی با افزایش درصد حجمی حلال بد در مخلوط رقیق کننده، ریز ژل های ایجاد شده درشت تر شده ،مقدار تخلخل پلیمر نیز افزایش می یابد. در ادامه کار در سامانه ثابت رقیق کننده(تولوین-هپتان) اثر غلظت عامل شبکه ای کننده بررسی شد. نتایج نشان می دهد با ازدیاد غلظت دی وینیل بنزن از 16 به 40 درصد مقدار تخلخل در توده و سطح نمونه افزایش می یابد.

پلیمر شدن تعلیقی، استیرن، دی وینیل بنزن، متخلخل، رقیق کننده، شکل شناسی