محمد منصوریان طبایی - تهران، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده مهندسی شیمی
سیدحسن جعفری - تهران، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده مهندسی شیمی
حسین علی خنکدار - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، گروه پلاستیکی

نانوپرکننده ها به علت خواص مکانیکی عالی برای بهبود خواص ماتریس های پلیمری در کاربردهای کارآمد به کار گرفته می شوند. به تازگی رزین های اپوکسی تقویت شده با نانومواد برای مصارف چسب بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، اثر % 5/ 1 وزنی از نانوپرکننده های مختلف نظیر نانوآلومینا، نانو لوله های کربنی چنددیواره و نیز نانوسیلیکا و تالک بر استحکام چسبندگی،شکل شناسی و پایداری گرمایی چسب های دی گلیسیدیل اتر بیس فنول A ( DGEBA ) - اپوکسی نووالاک بررسی شده است. استحکام چسبندگی چسب و پایداری گرمایی آن به ترتیب با آزمون های استحکام برشی هم پوشان و گرماوزن سنجی ارزیابی شد. شکل شناسی نانوذرات در چسباپوکسی با میکروسکوپی الکترونی عبوری و پویشی بررسی شد. نتایح آزمون ها نشان داد، افزودن تقویت کننده نانوآلومینا و نانولوله های کربنی چنددیواره به چسب اپوکسی باعث افزایش استحکام برشی هم پوشان چسب شده است. همچنین، پایداری گرمایی چسب برحسب دمای شروع تخریب ومقدار زغال باقی مانده (بیش از 800°C ) تا حدی بهبود یافت. افزودن % 5/ 1 وزنی نانوآلومینا با1/5% وزنی نانولوله های کربنی چنددیواره به چسب اپوکسی، استحکام برشی هم پوشان آن را به ترتیب به مقدار 25 و % 70 بهبود داد. از میان این مواد، نانوآلومینا بهترین کارایی را از لحاظ استحکام چسبندگی و گرمایی نشان داد. استفاده همزمان از نانولوله های کربنی و نانوآلومینا به شکل هیبرید و باتر یکب درصد برابر (% 75 / 0 از هر یک) موجب بروز آثار هم افزایی در مقدار زغال باقی مانده شد.

نانوکامپوزیت،چسب اپوکسی،استحکام برشی هم پوشان،پایداری گرمایی،شکل شناسی