محمد حسین نویدفامیلی - تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی پلیمر
حمیده مرتضایی - تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی پلیمر

در این مطالعه، دست یابی به اسفنج های حاصل از آمیخته های گرمانرم-گرماسخت به روش اکستروژن واکنشی با تغییر درصد وزنی آمیخته بررسی شد. بدین منظور، اکسترودر دوپیچی همسوگرد طراحی و ساخته شد. برای اشباع سازی، مخزن فشار قوی دمازیاد با امکان کاهش بسیارسریع فشار استفاده شد. زمان، دمای اسفنج سازی و فشار اشباع سازی به ترتیب 2 s ،و 170°C و68 bar درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد، نمونه های پلی وینیل کلرید-پلی یورتان با درصد وزنی 100 / 0، حداکثر % 09 / 8 وزنی گاز جذب کردند و اسفنج های دارای متوسط سلول 6 mm وچگالی سلول 6×109 cell/cm3 تولید شدند. در پنج درصد وزنی دیگر ( 90 / 10 ، 80 / 20 ، 70 / 30 ،40/60 ، 50/50 ) حداکثر % 4 وزنی گاز جذب شده و اسفنج های مناسبی تولید نشدند. از آنجا که مقدارنفوذ گاز در پلی یورتان بیش از پلی وینیل کلرید است، مقدار نشت گاز نیز زیاد است. بنابراین، گازکافی در نمونه برای اسفنج سازی جذب نشد. همچنین، مقاومت زیاد شبکه به ازدیاد حجم، نسبت تورم ایجاد شده به وسیله انحلال گاز را کاهش می دهد. مقدار شبکه ای شدن باید به اندازه کافی زیادباشد تا از شکست به وسیله جریان گرانرو جلوگیری کند و به اندازه کافی کم باشد تا از شکست ترد در زمان گسترش حباب های در حال رشد طی اسفنج سازی اجتناب شود. می توان دریافت،مقدار شبکه بهینه برای دست یابی به حداکثر نسبت انبساط اسفنج های پلی وینیل کلرید-پلی یورتان،زمانی که سایر پارامترهای فرایندپذیری ثابت باشند، وجود دارد.

اکستروژن واکنشی،آمیخته،اشباع سازی،شبکه عرضی،چگالی سلول