سعیده کلانتری - استادیار گروه بیابان زدایی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان
رضا صادق پناه خرم آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مرتعداری دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان
سمیرا شریفی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه آبخیزداری دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان
مهتاب رمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مرتعداری دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان

فرسایش عبارت از جابجایی مواد از نقطه ای به نقطه دیگر، پس از تخریب سنگ و یا خاک می باشد. رسوبات ناشی از فرسایش باعث پرشدن مخازن و افت پتانسیل محیط میشوند. لذا به منظور کنترل اثرات ناشی از رسوبات، براورد و اندازهگیری آن و آگاهی از وضعیت فرسایش و حجم تولید رسوب سالانه حایز اهمیت میباشد. در این مطالعه جهت برآورد فرسایش از مدل پسیاک و پسیاک اصلاح شده استفاده شده است. در روش پسیاک تاثیر 9 عامل مهم و موثر در فرسایش خاک و تولید رسوب در حوزه آبخیز ارزیابی میگردد.این عوامل شامل زمین شناسی سطحی، خاک، آب و هوا، روان آب، پستی وبلندی، پوشش زمین، استفاده از زمین، وضعیت فعلی فرسایش در سطح حوزه ابخیز، فرسایش روخانه ای وحمل رسوب میباشد. در این روش بسته به شدت و ضعف هر عامل عددی به آن نسبت داده میشود. سرانجام با در نظر گرفتن مجموع اعداد بدست آمده، برای اعداد بدست آمده برای عوامل مختلف، میزان رسوبدهی حوزه برآورد میشود. در روش پسیاک اصلاح شده برای هر یک از عوامل9 گانه ضرایبی درنظر گرفته میشود تا نتایج به واقعیت نزدیکتر باشد.درصد مساحت مربوط به هریک از تیپ های فرسایشی تعیین گردید. نتایج نشان داد که تیپ فرسایشی E7 در سازندهای آندزیت بازالت بیشترین مساحت حوزه (14 /21 کیلومترمربع) را شامل میشود. بیشترین مقدار فرسایش و رسوب در تیپ فرسایشی E3 در سازندهای آهک های تیره، ماسه سنگ، شیل ومارن، ماسه سنگ، شیل برآورد گردید

پسیاک، پسیاک اصلاح شده، فرسایش، رسوب