سمانه پور محمدی - دکتری علوم و مهندسی آبخیزداری موسسه تحقیقات آب ایران محقق مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها

در دهه های اخیر مطالعاتی در ارتباط با افزایش بارش و تولید آب شرب به منظور تامین آب مصرفی مورد به علت کاهش 23 درصدی بارش های جوی نسبت به 40 سال گذشته مورد توجه قرار گرفته که از میان آنها می توان به فن آوری بارورسازی ابرها، استحصال آب از مه، شیرین سازی آب دریا و ... اشاره نمود که هر یک با توجه به محدودیت های فنی و اقتصادی در مناطق مختلفی از جهان مورد توجه قرار گرفته اند. همچنین در سال های اخیر بحث بارورسازی ابرها با توجه به ارزیابی مثبت اثرات آن، مورد توجه مسوولان کشورمان نیز واقع شده است. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی اثر بارورسازی ابرها بر افزایش بارش و به تبع آن افزایش منابع آب سطحی و زیرزمینی در حوضه های آبریز زاگرس مرکزی در سال آبی 92-91 می باشد. به این منظور از روش رگرسیون تاریخی جهت بررسی اثر بارورسازی ابر بر افزایش بارش استفاده شد. سپس با استفاده از ویژگی های توپوگرافی و بافت خاک و کاربری اراضی حوضه آبریز ضریب رواناب و نفوذ تعیین گردیدد و نهایتا میزان استحصال آب سطحی و زیرزمینی توسط فناوری باروری ابرها محاسبه گردید. نتایج نشان داد که در اثر بارورسازی ابر در حوضه آبریز استان چهارمحال و بختیاری و اصفهان در سال آبی 92-91 ،19 % افزایش بارش و به ترتیب 73/8 و 29/8 میلیون مترمکعب افزایش تولید منابع آب سطحی و زیرزمینی در پی داشته است. بنابراین تکنیک بارورسازی ابر به عنوان یکی از راهکارهای تامین آب در حوضه های آبریز زاگرس مرکزی پیشنهاد می شود.

زاگرس مرکزی، بارورسازی ابرها، تامین آب، حوضه آبریز