جواد دیواندری - دکتری معماری ، عضو هیات علمی دانشگاه کاشان
بنفشه ریاحی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد قشم

امروزه با توجه به ازدیاد روزافزون جمعیت و در پی آن مصرف بی رویه سوخت های فسیلی، شاهد نابود شدن تدریجی محیط زیست هستیم. علل اصلی ایجاد این پدیده، بالا بودن متقاضی جهت ساخت و ساز، کمبود زمان،ارزان بودن و دستیابی آسان به سوخت های تجدید ناپذیر است. با کمی مطالعه بر معماری سنتی ایران ( اقلیم گرم و خشک) در می یابیم که با عدم وجود امکانات و تجهیزات امروزی، خانه های ساخته شده در قدیم، علاوه بر پاسخگویی به تمام نیازهای فردی و عمومی ساکنین، حداقل استفاده از سوخت های فسیلی و حداکثر بهره وری از پتانسیل های موجود در محیط طبیعی را برده اند. معماری سنتی ایران نیز به نوعی، معماری پایدار به حساب می آید؛ زیرا دارای شاخصه های پایداری بوده و اهداف ساختاری هر دو مشترک است. در این مقاله به چگونگی پایداری بنا براساس انرژی های تجدید پذیر محیط پرداخته می شود. در این راستا به توضیح شرایط آسایش محیط و چگونگی پاسخگویی عناصر معماری خانه های تاریخی شهر کاشان ( اقلیم گرم و خشک ) و عملکرد و راهکارهای ارایه شده از سوی معماران سنتی در مواجه با موارد یاد شده به تفصیل توضیح داده خواهد شد . باشد که با استفاده از این سیستم طراحی، شاهد احداث ساختمان ها و در ابعاد وسیع تر شهرهای پایدار، در راستای داشتن محیط زیستی سالم باشیم.

معماری سنتی ایران، انرژی های تجدیدپذیر، معماری پایدار، اقلیم کاشان