اسماعیل موسوی دهکردی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین
یونس چنگلوایی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین
احسان دشمیر - دانشگاه آزاد اسلامی واحد مسجد سلیمان

کمبود فضا برای توسعه، خصوص ا در بافت های میانی و متراکمشهرهایی چون ایذه، یکی از چالش های برنامه ریزی شهری است. درشرایط کمیابی فضا، استفاده از تمام توانمندی های موجود و بهینهسازی بهره برداری فضا، اصلی اساسی است که در قالب توسعه درونزا مطرح می شود. منطقه 1 ایذه یکی از مناطق میانی شهر ایذه استکه با مشکل کمیابی فضا و ناکارآمدی بافت های درونی مواجه است.در این پایان نامه، امکان توسعه مجدد فضاهایی از این منطقه کهکارایی مناسب ندارند، بررسی شده است. برای نیل به این هدف، ابتدامعیارهای شناسایی این فضاها مشخص شدند و پس از وزن دهیمعیارها توسط گروهی از متخصصان، کل بافت منطقه 1 براساس اینمعیارها در قالب نرم افزار ArcGIS مورد بررسی قرار گرفتند. سپساز بین محله های منطقه، محله ای که بیش ترین فضای ناکارآمد رادارد و نیازمند توسعه مجدد است، انتخاب شد. در مرحله دوم، اینمحله براساس معیارهای تعیین مکان بهینه برای کاربری هایمختلف بررسی و نوع توسعه آن اولویت بندی شد. در این مرحلهمعیارهای مکان یابی، برمبنای مدل AHP در قالب برنامهMarinoni (یکی از برنامه های جانبی GIS) وزن دهی شدند. نتایجتحقیق نشان می دهد کاربری های خدماتی - اداری و تجاری، اولویتهای اول و دوم توسعه مجدد در محله چهارراه گاز است. با توجه بهمعیارهای مکان یابی، وجود فعالیت های بزرگ مقیاس، شبکه هایشریانی و فعالیت های ناسازگار، کاربری مسکونی از نظر قابلیتتوسعه مجدد، در مقام چهارم کاربری ها قرار گرفته است.

توسعه مجدد، قابلیت سنجی، بافت های ناکارآمد شهری