محمدامید رشیدفرخی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
آژنگ بقایی - دکتری معماری، عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
رضا افهمی - دکتری پژوهش هنر، عضو هیات علمی دانشکده هنرومعماری دانشگاه تربیت مدرس تهران

اکسپوها دو وجه دارند، 1- بیان برنامه خارج (فرهنگ بین المللی) 2- بیان برنامه داخل )فرهنگ بومی)، به لحاظ بین الملی، چه میزان درک از جهان، تکنولوژی و روابط فرهنگی دارد، در منظر درون فرهنگی، اینکه بشر چه پاسخ هایی به این ها دارند. مهمترین وجه که بگویند چه شخصیتی هستند و زمانی می خواهند خودشان را برای دیگری بیان کنند، چه شخصیتی می شوند. دقیقا می توان اینجا از اندیشه های باختین استفاده کرد و بحث گفتگومندی (من و دیگری) او، یعنی در حقیقت چندآواییش که از نظریه های اصلی باختین می باشد، بیان کرد. انسان ها به تنهایی از خود هویتی ندارند، زمانی که می خواهند برای دیگری هویتشان را تشریح کنند، آن وقت خود را در رابطه با آن ها بروز می دهند، یعنی در حقیقت درک آن ها چیست و چگونه باید خودشان را بروز دهند، و چگونگی برآورد کردن انتظارات آن ها. بنابراین می شود اندیشه دیگریت باختین، که بشر یک فرهنگ جهانی و یک فرهنگ بومی دارد و نسبت این دو به یکدیگر را مطرح کرد. برنامه اکسپو، که همان دیگری بیرونی است، یعنی انتظار دارند در حیطه اهداف و برنامه هایشان، چگونگی افکار را مشخص کرد. یک وجه دیگر که همان من است، که درونیات و فرهنگ هر شخص را تشکیل می دهد، که در این حیطه باید بر اساس این ایده آل ها و اینکه چه نسبتی بین برنامه اکسپو و برنامه درونیات ملی برقرار شود، جان مایه تحقیق را تشکیل می دهد.

نمایشگاه اکسپو، باختین، منطق گفتگومندی، نظریه بینامتنیت