میثاق دری بخش - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران جنوب
ابراهیم صفا - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب

با افزایش تعداد آمد و شد در سطح جاده ها و خرابی های ناشی از آن، نگهداری راه ها را با مشکلات فراوانی ای روبرو ساخته است. افزایش عمر سرویس و بالا بردن استقامت آسفالت در برابر بارهای حاصل از ترافیک، از مقوله هایی است که پیوسته مورد توجه دست اندرکاران ساخت جاده ها بوده است. بسیاری از مشکلات پدید آمده در سطح جاده ها به علت کافی نبودن خاصیت ارتجاعی لایه های آسفالتی می باشد. کاربرد پلیمر برای اصلاح خواص قیرهای مورد استفاده در روسازی راه، در دهه های اخیر رو به گسترش است. قیر به کار رفته در مخلوط های آسفالتی درصد وزنی بسیار کمی از این مخلوط (4 تا 6 درصد) را تشکیل می دهد، ولی اثر قابل توجهی بر کارایی آسفالت دارد. پلیمرها به عنوان مهم ترین خانواده اصلاح کننده قیر، به منظور بهبود و افزایش کارایی به آن اضافه می شوند. در میان انواع پلیمرهای موجود، پلیمر (EVA، SBR، SBS) ساسوبیت و لوکوبیت به عنوان پرکاربردترین مواد پلیمری اصالح کننده قیر به شمار می روند. افزایش پلیمر به قیر باعث بهبود مقاومت مارشال نمونه های آسفالتی، روانی، مدول گسیختگی و درصد فضای خالی آسفالت، کاهش شیار شدگی و همچنین افزایش عمر خستگی آسفالت می شود. با توجه به تجربه جدید استفاده از تکنولوژی آسفالت پلیمری، ارزیابی نتایج بدست آمده از کاربرد پلیمر در آسفالت و تاثیر آن در نگهداری روسازی راه امری ضروری است، به همین منظور در این پژوهش به تحلیل و بررسی تاثیر کاربرد آسفالت پلیمری در کاهش میزان شیار شدگی روسازی آسفالت ایستگاه های اتوبوس تندرو BRT خیابان انقلاب (خط یک) شهر تهران و مقایسه آن با میزان شیار شدگی روسازی آسفالت معمولی در ایستگاه های BRT خط نه می پردازیم.

آسفالت پلیمری، نگهداری آسفالت، EVA، SBR، SBS، لوکوبیت، ساسوبیت، اصلاح کننده پلیمری