شهره تقی پور صیرفی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین
آرش اربابان اصفهانی - کارشناس ارشد معماری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین

زندگی در حالت پیاده اتفاق می افتد ، عبور و مرور پیاده و دوچرخه به منابع کمتری نیاز دارد و کمتر از هر شکل دیگر از حمل و نقل بر محیط تاثیر می گذارد ، این شکل از حمل و نقل ارزان ، بی سر و صدا و غیر آلاینده است.در چهارچوب مفهوم پایداری باید در جست و جوی زندگی شهری و شکل شهر بدون اتوموبیل بود. بی هویتی بی روحی و دوری از طبیعت را از شهر می گیرد و محیط های قابل پیاده روی ، فعال ، پر تحرک و سر زنده تحویل می دهد. در میان تمامی مباحث مربوط به شهر پایدار ، بحث حمل و نقل شهری در اولویت قرار دارد. حمل و نقل در واقع موضوعی محوری در زندگی ، و نیز یکی از مشکلات جدی است که با آن رو به رو هستیم. الویت به عبور و مرور پیاده و دوچرخه شکل بخش حمل و نقل را تغییر داده و عنصری مهم در سیاست های کلی پایداری خواهد بود. یک عنصر حیاتی در سیاست کلی سلامت باید راه رفتن و دوچرخه سواری در شهر به مثابه یک انتخاب واضح باشد.در این مقاله به بررسی نقش پیاده مداری و اثرات آن در شبکه ی حمل و نقل شهر پایدار پرداخته شده است و سعی بر آن است که به نقش عابر پیاده و دوچرخه سواری تاکید شود و بر این اساس شبکه ی حمل و نقل شهر پایدار بر مبنای حرکت عابر پیاده شکل گیرد.

پیاده مداری، حمل و نقل، شهر پایدار، عابر پیاده