محسن احد نژاد روشتی - دانشیار گروه جغرافیا دانشگاه زنجان
مینا جعفری گلجه - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجان

در بافت مرکزی شهرها به علت مشکلات عدیده از قبیل ترافیک، آلودگی هوا، نامناسب بودن شبکه معابر، املاک مخروبه، زمین های رها شده و ... کیفیت زندگی در سطح پایینی قرار دارد. توسعه درونزا به عنوان یک راهکار می تواند در بهبود این امر موثر باشد. هدف از این تحقیق، ارزیابی توسعه درونزای بافت مرکزی شهرها با تاکید بر شاخص های اجتماعی کیفیت زندگی می باشد. نوع تحقیق کاربردی، روش تحقیق مورد استفاده توصیفی - تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) بوده جامعه آماری تحقیق خانوارهای ساکن در بافت مرکزی شهر زنجان می باشد که از بین 4529 خانوار ساکن در بافت مرکزی 301 خانوار با استفاده از روش نمونه گیری کوکران به عنوان نمونه انتخاب شدند. در تحقیق حاضر، روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) بوده و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری از قبیل ویلکاکسون و تی جفت بهره گرفته شده است. این دو آزمون یکبار در سطح مولفه ها و یکبار هم برای هر کدام از محلات گرفته شده است. نتایج حاصل از این دو آزمون در ارتباط با مولفه ها، بیانگر این است که بیشترین تغییرات در دوره بعد از توسعه درونزا نسبت به دوره قبل از آن مربوط به مولفه دسترسی به فناوری اطلاعات می باشد که آماره t و z مربوط به این مولفه به ترتیب 28- و 13/9- با سطح معنا داری 99 درصد محاسبه شد. بعلاوه در سطح محلات نیز گویای این است که محلات 1، 3 و 5 با توجه به آزمون تی جفت و محله 3 با توجه به آزمون ویلکاکسون با سطح معناداری 99 درصد بیشترین تغییرات را نسبت به دوره قبل از توسعه درونزا داشته اند.

توسعه درون زا، زمین های رها شده، بافت مرکزی، کیفیت زندگی، شهر زنجان