علی رضازاد گوهری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر
احمد منصوریان - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر

امروزه استفاده از انواع اصلاح کننده ها برای تغییر خصوصیات قیرهای پایه به منظور تطابق با استانداردها و خواص مورد نیاز جهت مصرف در شرایط آب و هوایی و ترافیکی مختلف، در ب سیاری از کشورهای دنیا به امری متداول تبدیل شده ا ست . اصلاح قیر با انواع مواد پلیمری، نانو مواد، مواد زاید صنایع دیگر مانند پودر لاستیک و انواع افزودنی های دیگر انجام می شود . اثر اصلاح کننده های مختلف بر پارامترهای عملکردی مواد آسفالتی تو سط آزمایش های مختلف بررسی می شود . از بررسی تحقیقات پیشین مشخص می شود که یک نوع اصلاح کننده معمولا توانایی بهبود خصوصیات قیر پایه در کلیه و نانورس و ساخت نانوکامپوزیت پلیمری، به بررسی دمای بالای HDPE ،EVA بازه های دمایی را ندارد. در این پژوهش با ترکیب 3 اصلاح کننده شامل درجه عملکردی قیر اصلاح شده در درصدهای مختلف بوسیله آزمایش DSR و آزمایش جایگزین و مکمل MSCR پرداخته شد.نتایج حا صل از آزمایش DSR نشان داد که نمونه های قیر اصلاح شده با نانوکامپوزیت پلیمری موجب ارتقاء درجه عملکردی بالای قیر می شود . مقدار بهینه نانو کامپوزیت پلیمری برای اصلاح قیر با استفاده از این آزمایش، 1 درصد است . افزودن نانوکامپوزیت پلیمری مقادیر G*⁄Sinδ که بیانگر مقاومت قیر در برابر تغییر شکل های دایمی و شیار شدگی جای چرخ با ا ستفاده از روش DSR می باشد را در تمامی دماهای آزمایش به طور قابل ملاحظه ای افزایش می دهد. این اصلاح کننده در آزمایش MSCR موجب ارتقاء درجه عملکردی بالای قیر می شود ولی نتایج با آزمایش DSR متفاوت است . نتایج حا صل از آزمایش DSR و MSCR برای تعیین درجه عملکردی بالای قیر در تناقض با یکدیگر هستند و بیانگر این ست که آزمایش DSR توانایی تعیین درجه عملکردی قیرهای اصلاح شده با نانو کامپوزیت پلیمری را ندارد.

قیرهای اصلاح شده، نانوکامپوزیت پلیمری، دمای بالای درجه عملکردی، شیار شدگی جای چرخ، آزمایش خزش و بازگشت قیر در چند سطح تنش (MSCR)