بهنام نورزاده - دانشجوی دکتری سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
آرش سیاری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سنندج

به طور کلی مقاوم سازی سازه های موجود یا مرمت آنها به منظور تحمل بارهای مضاعف طراحی، افزایش شکل پذیری یا سایر موارد با استفاده از مصالح مناسب و شیوه های اجرایی صحیح انجام می گردد. استفاده از صفحات فولادی به صورت پوشش خارجی، افزایش سطح مقطع با بتن ریزی و اضافه کردن آرماتور، تزریق اپوکسی، غلاف های بتنی یا فولادی و پس کشیدگی، برخی از روش های متعارف برای بهسازی و مقاوم سازی سازه های موجود می باشد. سازه هایی که در مقابل نیروی زلزله قرار گرفته باشند، تحت تاثیر نیروهای دینامیکی وارد شده به سمت خارج خم می شوند و سپس بر اثر مکش ایجاد شده به طرف مقابل بر می گردند که باعث خرابی در اعضای بتنی سازه می شود، نوع و میزان خرابی اعضای بتنی تابع عوامل بسیاری می باشد که عمدتا به ایستایی و فرم سازه بستگی دارند. در این پژوهش رفتار یک پل بتنی متشکل از چهار پایه استوانه ای، فونداسیون، عرشه و حفاظ پل در ابعاد واقعی توسط نرم افزار المان محدود آباکوس طراحی شده سپس سازه مورد نظر تحت نیروی زلزله های مختلف قرار گرفته و با استفاده از کامپوزیت FRP پایه های پل مقاوم سازی شده و کاهش تغییر مکان سازه قبل و بعد مقاوم سازی در هر حالت بررسی گردیده است. با توجه به نتایج و نمودارهای به دست آمده از نرم افزار المان محدود آباکوس، تغییر مکان سازه قبل و بعد از مقاوم سازی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

مقاوم سازی، کامپوزیت های FRP، نیروی زلزله، تغییر مکان، نرم افزار ABAQUS